„Gazeta Chojeńska” numer 41 z dnia 07.10.2008
Prezentujemy tu wybrane teksty z każdego numeru.
Wszystkie artykuły i informacje znajdują się w wydaniu papierowym.

W drodze ku świętości

Tu w tym domu w Wilnie (2 lata temu był remontowany) mieszkała św. Faustyna Kowalska, która wraz z Błogosławionym inicjowała kult Bożego Miłosierdzia

W niedzielę 28 września w sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku został wyniesiony na ołtarze ks. Michał Sopoćko, założyciel Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego, kierownik duchowy i spowiednik św. Faustyny Kowalskiej. Zlecił onnamalowanie słynnego obrazu Jezusa Miłosiernego wileńskiemu malarzowi Eugeniuszowi Kazimirowskiemu i rozpowszechniał wizjonerskie przesłania św. Faustyny o Bożym Miłosierdziu. Zwieńczeniem tego dzieła było ustanowienie przez Jana Pawła II święta Miłosierdzia Bożego (w drugą niedzielę po Wielkanocy).

Jak już wcześniej wspominaliśmy, ks. Michał Sopoćko parokrotnie gościł w Chojnie, odwiedzając swoją rodzinę. Tu do dzisiaj mieszkają od 1946 roku jego dwie bratanice: Zofia Sopoćko i Weronika Maciesza. Bratowa zmarła w 1988 roku, a brat księdza w 1939 r. Usilnie zabiegaliśmy o to, żeby kuzynki błogosławionego przybliżyły nam sylwetkę swego stryja z czasów dzieciństwa (do 1946 przebywali razem w Wilnie) i potem z okresu spotkań rodzinnych, lecz z nieznanych nam przyczyn kategorycznie odmówiły rozmowy. Obydwie panie dały do zrozumienia, iż "były takie ustalenia", żeby na te tematy z nikim nie rozmawiać i to nie od nich zależy. Jedna oznajmiła, iż nie chce żadnego rozgłosu i posądzenia o to, że się chwali bądź coś w tym rodzaju. - Mogę tylko powiedzieć, że był to człowiek wielkiego serca, w pełni zasługujący na glorię świętości - dodała. Wspólnie z 50-tysięczną rzeszą wiernych uczestniczyły w Białymstoku w uroczystości beatyfikacyjnej. Pojechały tam wraz z pielgrzymami z Myśliborza - miasta szczególnie wyróżnionego przez ks. Sopoćkę. Tutaj bowiem założył pierwszą wspólnotę zakonną Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego - obecnie mającą placówki w 32 krajach. Potem często odwiedzał Myślibórz, dając rady i wskazówki młodemu zakonowi. Ks. Michał Sopoćko urodził się w 1988 r. na Wileńszczyźnie (Juszewszczyzna). Studiował teologię na Uniwersytecie Wileńskim, a potem w Warszawie. Ukończył też Wyższy Instytut Pedagogiczny. Habilitację z teologii otrzymał w 1934 r. na Uniwersytecie Warszawskim. Był wykładowcą w Seminarium Duchownym w Wilnie oraz na tamtejszym Uniwersytecie im. Stefana Batorego. Wcześniej w czasie wojny polsko-bolszewickiej został kapelanem Wojska Polskiego w Wilnie i Warszawie. Z tego okresu jeden z żołnierzy wspominał, iż kapelan w czasie spowiedzi zadał mu nietypową pokutę: aby z wojska pisał listy do żony. W czasie kazań i w konfesjonale zawsze podkreślał dobroć Boga i Jego niezmierzone miłosierdzie. Nie straszył grzeszników piekłem - tak wspominają kontakty z Błogosławionym ci, którzy mieli z nim kontakt. Dzieło Bożego Miłosierdzia propagował niestrudzenie w okresie powiernictwa duchowego św. Faustyny, jak i później, gdy po wojnie, zagrożony aresztowaniem, opuścił Wilno i w 1947 r. na polecenie władz kościelnych osiadł w Białymstoku. Tam wykładał w seminarium duchownym, prowadząc zarazem intensywną działalność duszpasterską w parafiach. Zmarł 15 lutego 1975 r. Jego grób znajduje się w sanktuarium Miłosierdzia Bożego - miejscu, gdzie odbyły się uroczystości beatyfikacyjne.
Eucharystii przewodniczył (z udziałem ponad 100 biskupów) prefekt Kongregacji Kanonizacyjnych abp Angelo Amato, a homilię wygłosił kard. Stanisław Dziwisz. Warto dodać, że wśród dostojników kościelnych obecni byli metropolici: mińsko-mohylewski - Tadeusz Kondrusiewicz oraz wileński - Audrys Bačkis.

Śledząc losy i poczynania błogosławionego ks. Michała Sopoćki, odnajdujemy dużo podobnych myśli, działań i dążeń, urzeczywistnianych przez Jana Pawła II. Karol Wojtyła, gdy był jeszcze biskupem krakowskim, często wymieniał poglądy z ks. prof. Sopoćką. Rozpoczęty w 1987 r. proces beatyfikacyjny zakończył się na szczeblu diecezjalnym w 1993 roku.
Tadeusz Wójcik